آیا بیماری پارکینسون درمان دارد؟ - مجله رویگری

خبرنگاران: بیماری پارکینسون نوعی اختلال مغزی است که می تواند باعث ایجاد حرکات ناخواسته یا غیرقابل کنترل مانند لرزش، سفتی و مشکل در حفظ تعادل و هماهنگی افراد مبتلا گردد.

درحالی که هر کسی ممکن است در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار داشته باشد اما به طور معمول بعضی از مطالعات تحقیقاتی نشان می دهند که این بیماری مردان را بیشتر از زنان مبتلا می نماید.

افرادی که دچار این بیماری می شوند معمولا علائم و نشانه های مختلفی را مشاهده می نمایند اما چیزی که اهمیت دارد این است که آیا پارکینسون درمان دارد؟ در ادامه با ما باشید تا به این مسئله بپردازیم.

منظور از پارکینسون چیست؟

شاید این سوال در فکر شما شکل بگیرد که بیماری پارکینسون چیست؟ باید گفت که این بیماری شرایطی است که در آن بخشی از مغز شما دچار مشکل می گردد و در طول زمان علائم مختلفی ایجاد می نماید.

درحالی که این شرایط بیشتر به علت تاثیر آن بر کنترل، تعادل و حرکت عضلانی شناخته شده اما می تواند طیف وسیعی از اثرات دیگر را بر حواس، توانایی تفکر، سلامت روان و موارد دیگر نیز به وجود آورد.

پارکینسون چطور بر مغز تاثیر می گذارد؟

برجسته ترین و مهم ترین علائم و نشانه های پارکینسون زمانی رخ می دهد که سلول های عصبی در ناحیه ای از مغز که حرکت را کنترل می نماید و با عنوان گانگلیون های پایه شناخته می گردد، با اختلال روبرو شده یا می میرند.

این سلول ها مسئول فراوری یک ماده شیمیایی مهم به نام دوپامین هستند که در ایجاد حرکات بدن نقش مهمی را ایفا می نماید، با ازبین رفتن نورون ها فراوری این ماده نیز با اختلال روبرو می گردد.

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون را بشناسید

زمانی که فردی مبتلا به پارکینسون می گردد نشانه های مختلفی را تجربه می نماید که بیشترین تاثیر را بر حرکت و کنترل تعادل او دارد، مهم ترین مواردی که در رابطه با علائم این بیماری می توان آنالیز کرد عبارت اند از:

• لرزش در دست ها، بازوها، پاها، فک یا سر
• سفتی عضلانی که باعث می گردد عضله برای مدت طولانی منقبض باشد.
• کندی در حرکت
• ایجاد اختلال در اندازه تعادل و هماهنگی حرکات بدن که گاهی باعث زمین خوردن فرد مبتلا می گردد.

علائم پارکینسون و سرعت پیشرفت در بین افراد فرق دارد که در مراحل اولیه بیماری نامحسوس هستند و به تدریج بروز می نماید. برای مثال، افراد در ابتدا شاید لرزش خفیفی را احساس نمایند یا در بلندشدن از روی صندلی مشکل داشته باشند.

افراد مبتلا به این بیماری اغلب دچار یک حالت راه رفتن پارکینسونی می شوند که شامل تمایل به خم شدن به جلو است، به طوری که قدم های کوچک و سریع برمی دارند و تاب خوردن بازوها نیز کاهش پیدا می نماید.

در نظر داشته باشید که علائم اغلب در یک طرف بدن آغاز می گردد سپس با پیشرفت بیماری، در نهایت هر 2 سمت را درگیر می نماید و می توان انتظار داشت که با توجه به مرحله ای که فرد مبتلا به پارکینسون در آن قرار گرفته است اختلال حرکت در هر بخش متفاوت باشد.

بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است متوجه شوند که قبل از ایجاد سفتی و لرزش در عضلات خود، مسائل مربوط به خواب، یبوست، از دست دادن بویایی و پاهای بی قرار را تجربه می نمایند.

درحالی که بعضی از این علائم ممکن است با روند طبیعی پیری نیز رخ دهند اما اگر این نشانه ها بدتر شوند یا آغاز به تداخل در زندگی روزمره نمایند، باید با پزشک خود صحبت کنید.

درمان های بیماری پارکینسون

نکته بسیار مهمی که باید در رابطه با پارکینسون باید در نظر بگیرید این است که هیچ گونه درمان قطعی و مشخصی برای ازبین بردن تمامی علائم بیماری وجود ندارد و تنها روش هایی برای کنترل و تسکین علائم مورد استفاده قرار می گیرد.

داروهای بیماری پارکینسون

درمان های دارویی برای پارکینسون به 2 دسته تقسیم می شوند که بعضی از آن ها به صورت مستقیم بخش آسیب دیده بر اثر بیماری را هدف قرار می دهد و گروهی دیگر نیز فقط اثرات و علائم خاصی را برطرف می نمایند.

یکی از داروهای اصلی برای درمان علائم پارکینسون لوودوپا است، سلول های عصبی از این ماده برای ساختن دوپامین استفاده می نمایند تا مقداری مورد احتیاج مغز را دوباره بهبود ببخشند.

معمولا افراد مبتلا به این بیماری لوودوپا را همراه با داروی دیگری به نام کاربیدوپا مصرف می نمایند تا بعضی عوارض جانبی درمان با این محصول مانند حالت تهوع، استفراغ، فشار خون پایین و بی قراری کنترل گردد.

افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند هرگز نباید بدون اطلاع پزشک خود مصرف لوودوپا را قطع نمایند زیرا امکان دارد عوارض جانبی جدی مانند ناتوانی در حرکت یا مشکل در تنفس را در پی داشته باشد. پزشک ممکن است داروهای دیگری را برای بیمار تجویز کند که عبارت اند از:

• آگونیست های دوپامین برای تحریک فراوری دوپامین در مغز
• مهارنماینده های آنزیم
• آمانتادین برای یاری به کاهش حرکات غیرارادی
• داروهای آنتی کولینرژیک برای کاهش لرزش و سفتی عضلات

تحریک عمیق مغز برای برطرف علائم پارکینسون

برای افراد مبتلا به پارکینسون که به خوبی به داروها پاسخ نمی دهند، پزشک ممکن است تحریک عمیق مغز را توصیه کند که یکی دیگر از روش های درمانی برای کنترل علائم این اختلال به شمار می رود.

در طی یک عمل جراحی، پزشک الکترودهایی را در بخشی از مغز کاشته و آن ها را به یک دستگاه الکتریکی کوچک در قفسه سینه متصل می نماید تا این الکترودها بدون ایجاد درد، نواحی خاصی را در مغز تحریک نمایند.

باید این را در نظر داشته باشید که تحریک ایجادشده بر اثر الکترودها باعث می گردد تا به توقف بسیاری از علائم حرکتی مرتبط با پارکینسون مانند لرزش، سرعت پایین در حرکت کردن و گرفتگی عضلات یاری کند.

سایر روش های درمانی برای بیماری پارکینسون

علاوه بر درمان های دارویی و استفاده از تحریک عمیق مغزی، بعضی دیگر از روش ها نیز امکان دارد برای کنترل علائم این اختلال مورد استفاده قرار گیرد که تعدادی از آن ها عبارت اند از:

• درمان هایی در رابطه با انجام فیزیوتراپی، حرکات اصلاحی و گفتاردرمانی که می تواند در کنترل مسائل ناشی از علائم حرکتی و لرزش عضلات موثر باشد.
• بعضی از تمرینات ورزشی به منظور تقویت عضلات و بهبود اندازه هماهنگی حرکات بدن
• استفاده از یک رژیم غذایی سالم نیز می تواند سلامت عمومی بدن را بهبود ببخشد.
• ماساژدرمانی برای کاهش تنش های عصبی
• یوگا نیز برای افزایش کشش و انعطاف پذیری مفید است.

جمع بندی

بیماری پارکینسون باعث ایجاد اختلال در مغز می گردد و در پی بروز این مشکل افراد مبتلا ممکن است علائمی مانند لرزش در دست و پا، عدم تعادل، ناهماهنگی در حرکات و بعضی موارد دیگر را تجربه نمایند.

باید گفت که هیچ درمان قطعی برای ازبین بردن این اختلال وجود ندارد و روش هایی مانند استفاده از دارو، تحریک عمیق مغزی، گفتاردرمانی و بعضی موارد دیگر تنها به کنترل علائم یاری می نماید.